معیار های شبکه محور

( معیار های شبکه محور ) معیار های شبکه ای برای اندازه‌گیری میزان موفقیت وب سایت ها و فعالیت‌های تجارت الکترونیک بکار گرفته می‌شوند. در این گروه صدها معیار اندازه‌گیری وجود دارد که برخی از آن‌ها برای همه وب سایت ها و برخی دیگر بنا بر احساس نیاز خاصی استفاده می‌شود. در پکیج جامع دیجیتال مارکتینگ تخصصی نوکارتو می‌توانید پیرامون موضوع بازاریابی عناصر چند رسانه ای، اطلاعات جامعی را به‌دست بیاورید.

برخی معیار های معمول مرتبط با شبکه ها در زیر آمده است:

• * بازدید کنندگان منحصر به فرد – به تعداد بازدید کنندگان منحصر به فردی که در یک زمان مشخص از وب سایت شما بازدید می‌کنند اطلاق می‌شود. شرکت نیلسن در رتبه دهی وب سایت ها از این معیار استفاده می‌کند.
• * بازدید کل – به تعداد بازدیدهای کل یعنی چه بازدید کنندگان جدید و چه آن‌هایی که قبلا به وب سایت مراجعه کرده‌اند گفته می‌شود.
• * نمایش صفحه – میانگین تعداد صفحات نمایش داده شده برای یک بازدید کننده.
• * نرخ تبدیل – درصد مشتریان بالقوه که از وب سایت شما بازدید و خرید انجام داده‌اند.
• * کلیک از میان – یعنی شمارش افرادی که از سایت شما بازدید کرده و بر روی یک تبلیغات کلیک می‌کنند و به وب سایت شرکت تبلیغ کننده هدایت می‌شوند.
• * هزینه در هزار (CMP) – به مبلغ فروش های انجام شده در ازای تبلیغات گفته می‌شود. این گزینه بیشتر برای هزینه های پرداختی به موتور های جستجو برای نمایش وب سایت ها گفته می‌شود.
• * ثبت‌های رها شده – به تعداد مشتریانی که وارد فرایند ثبت شده و آن را تمام نشده رها می‌کنند اطلاق می‌شود.
• * سبدهای خرید رها شده – به تعداد مشتریانی که سبد خرید تشکیل می‌دهند و از خرید آن را رها می‌کنند اطلاق می‌شود.

معیار های مراکز تماس

این دسته از معیار ها موفقیت مراکز تماس را مورد بررسی قرار می‌دهند. برخی از این معیار ها در زیر آمده است:

• * نرخ رها شده‌ها – به درصد تعداد تماس‌های رها شده پیش از پاسخگویی اطلاق می‌شود.
• * میانگین زمان پاسخگویی (ASA) – به میانگین زمانی که شخص پاسخ‌گوی تماس باشد گفته می‌شود که بیشتر به صورت ثانیه بیان می‌شود.
• * عامل زمان خدمت (TSF) – درصد تماس‌های انجام شده در یک بازه زمانی معین مانند ۳۰ یا ۹۰ ثانیه است.
• * دقت اولین تماس – به معنی در صد تماس‌های پاسخ داده شده بدون نیاز به تماس مجدد است.

در صورتی که مرکز تماس شما برای پاسخ‌گویی به سؤالات تمامأ خودکارسازی نشده است می‌توانید از معیار های دیگری مانند درصد افرادی که از سیستم خودکارسازی شما استفاده می‌کنند نیز استفاده کنید.
برنامه ریزی تداوم کسب و کار (BCP) برنامه ریزی تداوم کسب و کار یک روش سازمانی مناسب برای دنبال کردن فعالیت‌های سازمان به شمار می‌آید. BCP یک راهنمایی گام به گام از نحوه بهبود سازمان پس از حوادث و یا وقفه‌های ایجاد شده در فرایند های کسب و کار است. به BP برنامه بهبود رهایی از حادثه (فاجعه و یا برنامه اقتضایی) نیز می‌گویند. افزایش احتمال وقوع بلایای طبیعی و حملات احتمالی تروریستی در سال‌های اخیر از یک سو و وابستگی بیش از پیش شرکت‌ها و سازمان ها به فرایند ها و منابع کسب و کار (مانند اطلاعات و …) باعث تمایل گسترده در استفاده از BCP در همه جنبه‌های سازمان‌ها شده است.
روش BCP بسیار شبیه چرخه زندگی توسعه سیستم یا همان SDLC است. BCP با برنامه راهبردی سازمان آغاز و از مراحل تحلیل، طراحی، اجرای آزمون و نگهداری گذر می‌کند. حال در این‌جا توجه خود را به BCP در حوزه فناوری اطلاعات و مسائل مرتبط به آن معطوف می‌کنیم.

فاز اول: برنامه راهبردی سازمان

 BCP با برنامه راهبردی سازمان آغاز می‌شود که شما را از منابع مهم، فرایندها، سیستم ها و دیگر دارایی‌های شرکت مطلع می‌سازد. الویت‌بندی دارایی‌ها بر اساس اهمیت آن‌ها صورت می‌پذیرد زیرا یک BCP نه، می‌تواند تمام دارایی های شما را در زمان حوادث به سرعت بازگرداند و نه، اصلا از منظر مالی و عملیاتی لزومی دارد. سازمان ها بدون برخی دارایی های خود (مانند سیستم ها و اطلاعات) می‌توانند برای چندین روز و یا هفته به حیات خود ادامه دهند. برنامه های پرداخت حقوق یکی از نمونه‌ها است. در مقابل سیستم ثبت سفارش مشتریان و یا سیستم زنجیره تأمین برای سازمان شما از اهمیت ویژه‌ای برخوردار‌ند که باید با کوچک‌ترین وقفه‌ای به حالت پیش از حادثه خود بازگردند و به انجام وظیفه خود بپردازند. پایگاه های داده نیز از اهمیت ویژه‌ای برای سازمان ها برخوردارند، طبق یک تحقیق انجام شده ۷۰ درصد پاسخ‌دهندگان اهمیت پایگاه داده در تداوم کسب و کار پس از بهبود «رهایی» را تأیید کردند. خدمات تخصصی اینستاگرام اعتبار و تداوم کسب و کارتان را تضمین می‌کند.

فاز دوم: تحلیل

 در فاز تحلیل BCP، تحلیل اثر، تحلیل تهدیدها و تحلیل تأثیر سناریو انجام شده و سپس یک سند بهبود نیازمندی ها تهیه می‌شود.

1. تحلیل اثر – در این‌جا تفاوت اساسی میان عامل های حساس و اصلی برنامه های کاربردی و اطلاعات و موارد غیر حساس‌تر بهتر درک می‌شود. عامل های اصلی پشتیبانی کننده از تحلیل ها شامل تأثیر فنی سازمان در از دست دادن برنامه های کاربردی و اطلاعات در گذر زمان، استنباط ذی‌نفعان و برآورد هزینه بازگشت است. به تحلیل اثر، ارزیابی ریسک هم گفته می‌شود. ارزیابی ریسک به فرایند ارزیابی دارایی های فناوری اطلاعات و اهمیت آن‌ها برای سازمان و آسیب‌پذیری آن‌ها در مقابل تهدیدات گفته می‌شود.
2. تحلیل تهدیدها – در مرحله دوم باید تهدیدهای احتمالی برای سازمان و دارایی‌های آن مکتوب شود. این تهدیدها می‌توانند به شکل امراض، زلزله (بسته به موقعیت جغرافیایی) آتش‌سوزی، سیل، حملات اینترنتی، حملات تروریستی و تخطی تأمین کنندگان تأسیسات شهری باشد. بررسی این تهدیدات دید شما را نسبت به آن‌ها باز کرده و شما را در مواجهه با آن‌ها آماده خواهد ساخت. توجه داشته باشید که تهدیدات در دنیای تجارت الکترونیک بیشتر است. یکی از این تهدیدات ترافیک مشتریان به وب سایت شماست. وب سایت شرکت وال مارت به دلیل هجوم مشتریان برای خرید آنلاین در روز بعد از عید شکرانه منجر به عدم پاسخ‌گویی سرور وب سایت این شرکت شد.
3. تحلیل سناریو رهای اثر – در این مرحله باید برای تهدیدات مشخص شده در گام قبلی، بدترین حالت ممکن (بدترین حالت ممکن در مقابل کمترین تأثیر( مانند ابتلای ۱۰ درصد کارکنان به آنفولانزای خوکی) را در نظر گرفت. در این گام باید حیطه و شدت وقوع هر فیلم‌نامه را به دقت بررسی کرد.
4. سند نیازمندی های بهبود – با استفاده از اطلاعات به دست آمده از سه گام پیشین می‌توان یک سند نیازمندی های بازگشت مناسب تهیه کرد که در آن: الف) تفاوت میان سیستم ها و اطلاعات حساس و غیر حساس، ب) همه تهدیدات و ج) بدترین فیلم‌نامه ممکن ناشی از هر تهدید در آن گنجانده می‌شود. این سند مکتوب زیربنای فاز بعدی را شکل می‌دهد.

فاز سوم: طراحی

در این فاز با استفاده از اسناد بهبود فراهم شده در فاز قبلی یک طرح بهبود از حادثه تعریف می‌شود. یک برنامه بهبود از حادثه مناسب محل قرارگیری اطلاعات پشتیبان را نیز به خوبی مشخص کرده است. بیشتر سازمان ها اطلاعات پشتیبان خود را در خارج از سازمان و یا کلا نگهداری از آن را به سازمان دیگری می‌سپارند. ساختمان‌هایی با امکانات ارتباطی برای همین منظور وجود دارد که سازمان ها می‌توانند آن‌ها را اجاره کرده و از سیستم ها و اطلاعات خود پشتیبان، تهیه کنند. شرکت «استورج تک» یکی از این شرکت‌هاست که خدمات پشتیبانی اطلاعاتی و راه حل‌های بازگشت از حادثه عرضه می‌کند. در یک طرح بازگشت مناسب نقطه داغ تعریف می‌شود. نقطه داغ مکانی است که سازمان می‌تواند پس از وقوع یک حادثه به آن‌جا نقل مکان کرده و به سرعت فعالیت خود را از سر گیرد. در مقابل نقطه داغ نقطه سرد نیز وجود دارد. در این نقاط سامانه رایانه ای وجود ندارد و تنها مکانی برای جابجا شدن پس از وقوع یک حادثه به شمار می‌آید. طرح بازگشت باید بر اساس منحنی هزینه بازگشت از حادثه ایجاد شده باشد ۱) هزینه عدم دسترسی به اطلاعات و فناوری سازمان و ۲) هزینه بازگشت سازمان به حالت اولیه خود پس از حادثه در بعد زمان را نشان می‌دهد. نقطه طلاقی دو منحنی بهترین برنامه بازگشت از حوادث از دو جنبه هزینه و زمان است. بدون شک توانایی بازیابی اطلاعات و سیستم های اطلاعاتی در زمان وقوع حوادث یکی از جنبه‌های حیاتی برای زیر ساخت فناوری اطلاعات به شمار می‌آید. با استفاده از خدمات دیجیتال مارکتینگ شرکت نوکارتو می‌توانید به کسب و کار خود رونق بخشید.

فاز چهارم: پیاده سازی

در این مرحله BCP کمی از SDLC فاصله می‌گیرد. سیستم جدید در SDLC قبل از پیاده سازی مورد آزمون قرار می‌گیرد ولی در BCP اول باید پیاده سازی صورت پذیرد و سپس آزمون. یعنی این‌که باید اول نقاط داغ و سرد و ساختمان‌های مجزا را آماده کرد و سپس کارکنان را برای آمادگی در صورت وقوع حوادث آموزش داد. علاوه بر این، باید از ترکیب مناسب سامانه رایانه ای در زمان وقوع حادثه نیز اطمینان حاصل کرد.

فاز پنجم: آزمون

در این فاز فیلم‌نامه حوادث بازسازی شده و کارکنان آن را برای حصول اطمینان از رضایت بخش بودن برنامه بهبود از حوادث اجرا می‌کنند. در صورت شناسایی ناکارآمدی های جدی باید به فاز ۳ و ۴ یعنی طراحی و اجرا بازگشت و مطابق نیازهای جدید برنامه بازگشت از حوادث را اصلاح کرد. اصلاحات باید تا هنگامی که بهترین حالت کسب شود ادامه یابد. محیط‌های کسب و کار در حال تغییرند پس بنابراین شاید نه یک بار بلکه چندین بار آزمون در سال برای برنامه بهبود از حوادث ضروری می‌نماید. شما می‌توانید با استفاده از پکیج جامع بازاریابی و تبلیغات تخصصی اینستاگرام باعث پیشرفت کسب و کار خود شوید.

فاز ششم: نگهداری

سازمان ها باید همواره تهدیدات خود را ارزیابی و سیستم ها و دارایی های خود را که دائما اولویت آن‌ها در حال تغییر است بررسی کنند. همان‌گونه که قبلا هم درباره SDLC گفتیم هیچ سیستمی کامل نیست و همیشه باید مورد کنترل، پشتیبانی و نگهداری مداوم قرار گیرد.

برای مطالعه مقاله های دیگر در زمینه‌های مختلف فناوری اطلاعات و ارتباطات اینجا کلیک کنید.