ویدئو و فرمت فایل

( ویدئو و فرمت فایل ) گوناگونی در فرمت فایل های ویدئویی دیجیتال، کاربردهای مختلفی را منعکس می‌کند. برخی از فرمت‌ها درجه وضوح بسیار بالایی را پشتیبانی می‌کنند و در عین حال حداقل فشرده سازی را به کار می‌بندند. این‌ها اغلب برای دوربین‌های ویدئویی با کیفیت و سیستم های ویرایشی در‌نظر گرفته شده‌اند.
آن‌ها در تولید ویدئو یا یک فیلم با کیفیت مناسب برای پخش عمومی به کار می‌روند. بقیه فرمت ها برای گزینه‌های خروجی خاصی مانند CD ها، DVD ها، وب سایت های جریانی یا تلویزیون های دیجیتال اختصاص داده شده‌اند. تولید‌کنندگان با به کارگیری این فرمت ها به رندر پروژه‌ های نهایی خود به شکلی مناسب برای تحویل می‌پردازند. در پکیج جامع دیجیتال مارکتینگ تخصصی نوکارتو می‌توانید پیرامون موضوع بازاریابی عناصر چند رسانه ای، اطلاعات جامعی را به‌دست بیاورید.

• * D1 فرمت رنگ مؤلف‌های با درجه وضوح بالاست که در دوربین‌های گران‌قیمت و سیستم های ویرایشی مناسب برای تولید برنامه های تلویزیونی با کیفیت پخش عمومی مورد استفاده است و از نوار ۱۹mm بهره می‌گیرند.
• * DV فرمت نوار کوچک‌تری ۶mm است که به طور گسترده‌ای هم برای مصرف کننده و هم برای تولید و ویرایش حرفه‌ای به کار می‌رود. DV از رنگ مؤلفه و فشرده سازی درون فریمی M – JPEG بهره می‌گیرد.
• * ویدئوی DVD از فشرده سازی ۲-MPEG بهره می‌گیرد و درجه وضوح صفحه‌ای معادل با۴۸۰*۷۲۰ پیکسل را ارائه می‌دهد. این فرمت برای توزیع ویدئو روی دیسک‌های نوری DVD مورد استفاده است. توسعه ای از استاندارد Blue ray DVD، از درجه‌های وضوح تا ۱۰۸۰* ۱۹۲۰ پشتیبانی می‌کند.
• * Flash Video یک استاندارد ویدئوی اینترنتی محبوب است که توسط ماکرو مدیا توسعه یافت و از طریق Flash Player نصب شده قابل پخش هستند. سایت های رسانه اجتماعی از قبیل YouTube و Yahoo Video از فرمت flv  استفاده کرده‌اند. Flash Video فایل هایی با فشردگی بسیار بالایی را تولید می‌کند که برای توزیع شبکه ای مناسب است.
• * QuickTime فرمتی با چند سیستم عامل برای توزیع ویدئو، انیمیشن و فایل های صوتی است. QuickTime از کدک‌ها و درجه وضوح‌های صفحه نمایش گوناگونی پشتیبانی می‌کند. فایل های QuickTime پسوندmov را به کار می‌گیرند.
• * Windows Media Video فرمت جریانی با فشرده سازی بالا از شرکت مایکروسافت Windows Media Video از انشعاب wmv استفاده می‌کند. RealVideo یک فرمت جریانی برای تحویل ویدئو روی وب است که توسط Real Networks توسعه یافته است. Real Video از انشعابrm  استفاده می‌کند. SDTV و HDTV نسبت ابعاد تصویری جدید و چندین گزینه مختلف برای درجه وضوح صفحه نمایش را تعریف می‌کنند.

منابع ویدئوی دیجیتال

تولید کنندگان چند رسانه ای برای به دست آوردن ویدئوی دیجیتال دو روش دارند، می‌توانند ویدئوی آنالوگ موجود را به فرمت دیجیتال تبدیل کنند یا فیلم اولیه دیجیتال اصلی را بخرند یا بسازند.

خلق ویدئوی دیجیتال اصلی

سه گام عمده در خلق ویدئوی دیجیتال اصلی وجود دارند. فیلم برداری، ویرایش و رندر.

گام نخست فیلمبرداری: فیلم‌برداری مطلوب ویدئوی دیجیتال به برنامه ریزی نیاز دارد. تولید کنندگان کاربردهای در نظر گرفته شده برای ویدئوها را مرور کرده و فیلم‌هایی را که باید گرفته شوند، فهرست می‌کنند. آن‌ها آب و هوا، شرایط نورپردازی و وجود پرسنل را بررسی کرده و روش‌هایی را که ویدئو در پروژه نهایی به وسیله آن‌ها با رسانه های دیگر تلفیق می‌شود، نیز در نظر می‌گیرند.
گاهی ویدئو های مستقل هدفی فراتر از ضبط رویدادی خاص دارند، بنابراین نتیجه بی‌درنگ با دیگران به اشتراک گذاشته می‌شود. ضبط همزمان با فیلم‌برداری می‌کوشد شکل نهایی ویدئو را آن‌چنان که قرار است به انجام برسد، در ابتدا ثبت کند. تصمیم‌گیری‌های مربوط به نورپردازی ممکن است کمی بیشتر از نگه داشتن خورشید در پشت سرفیلم‌بردار باشند و شناسایی نماهای ضروری می‌تواند فهرستی کوتاه باشد که به حافظه سپرده شده است. اما ویدئویی که برای نرم افزار های چند رسانه ای در ‌نظر گرفته شده باشد به ندرت به این صورت فیلم‌برداری می‌شود.
در یک محصول چند رسانه ای، ویدئو به همراه متن، تصاویر و سایر عناصر، برای اطلاع رسانی، سرگرمی یا متقاعد کردن یک کاربر عمل می‌کند. ادغام رضایت بخش ویدئو با رسانه های دیگر تقریبا همیشه ویرایش دقیق فیلم اولیه اصلی را می‌طلبد. ویرایش همزمان با فیلم‌برداری فیلم اولیه منبع را با در نظر داشتن ویرایش ثبت می‌کند. تصویربردار با دقت فیلم‌برداری را برنامه ریزی می‌کند، روی دستیابی به سکانس‌های منحصر به فرد ویدئو یی یا کلیپ‌هایی تمرکز می‌کند که بعدا اصلاح، دوباره مرتب و در هم ادغام می‌شوند تا به طرز اثربخشی پیام را برسانند. خدمات تخصصی اینستاگرام اعتبار و تداوم کسب و کارتان را تضمین می‌کند.

ضبط کردن نماها: دوربین فیلم‌برداری دیجیتال، نیل به بالاترین کیفیت ویدئوی دیجیتال، به تجهیزاتی گران‌قیمت و افراد حرفه‌ای آموزش دیده نیاز دارد. چنین فیلم‌برداری‌هایی با دقت بودجه بندی و به طرز طاقت‌فرسایی برنامه ریزی می‌شوند. در سال‌های اخیر، توسعه دوربین‌هایی با کیفیت عالی و هزینه مناسب و قدرتمند شدن فزاینده سیستم های ویرایشگر رومیزی، ویدئوی دیجیتال را در دسترس طیف وسیعی از تولید کنندگان چند رسانه ای قرار داده است. این تولید کنندگان مانند متخصصان ویدئو، معمولا ویرایش همزمان با فیلم‌برداری انجام می‌دهند و می‌کوشند تصاویر ویدئویی مختلفی را به عنوان ماده مورد نیاز برای فرایند تدوین ضبط کننده ویرایش همزمان با فیلم‌برداری به دوربینی نیاز دارد که برای ضبط با کیفیت فیلم اولیه منبع طراحی شده باشد. مهم‌ترین ملاحظات عبارتند از: تعداد و کیفیت CCD ها، کیفیت لنز، محل و کیفیت میکروفون، فرمت فایل ذخیره سازی و حساسیت به نور.

CCD ها: یک CCD، سطوح مختلفی از ولتاژ الکتریکی را بر اساس تفاوت در شدت نور تابیده شده بر سطح آن تولید می‌کند. سپس این ولتاژها به مقادیر دیجیتال تبدیل می‌شوند تا داده هایی را درباره هر پیکسل از تصویر دیجیتال ذخیره کنند. اندازه CCD ها از حدود تا اینچ یا حتی بیشتر متغیر است. CCD های بزرگ‌تر در دوربین‌های گران‌تر به کار برده می‌شود. تعداد CCD ها نیز مهم است. برای ضبط دیجیتالی رنگ، هر نمونه باید اطلاعاتی در مورد نسبت نورهای قرمز، سبز و آبی داشته باشد. دو رویکرد برای تعریف این سطوح RGB اتخاذ شده است. در نخستین رویکرد، یک CCD واحد به کار می‌رود. نور وارده از فیلترهای عبور می‌کند و CCD سطح هر رنگ فیلتر شده را ضبط می‌کند. در رویکرد دوم، یک منشور نور را به سه مؤلفه رنگ تقسیم می‌کند و سه CCD مجزا برای ثبت سطوح قرمز، سبز و آبی به کار گرفته می‌شوند. دوربین‌های سه CCD رنگ واضح‌تر و دقیق‌تری تولید می‌کنند. در حالی که این دوربین‌ها از مدل های تک CCD هنوز گران‌تر هستند، قیمت‌ها در مجموع کاهش یافته‌اند و دوربین‌های سه CCD خوب به شکل فزاینده‌ای در رده مصرف کننده حرفه‌ای یافت می‌شوند. درجه وضوح CCD نیز حائز اهمیت است. CCD های با درجه وضوح بالاتر، عناصر کوچک‌تری از تصویر را نمونه برداری و تصاویر دیجیتال دقیق‌تری تولید می‌کنند. این مسئله در ابعاد عمودی و افقی بزرگ‌تر، بازتاب بیشتری دارد. درجه وضوح‌های بالاتر زمانی اهمیت ویژه‌ای دارند که دوربین فیلم‌برداری برای برداشتن تصاویر ثابت به کار گرفته شود. برای ثبت حرکت، درجه وضوح‌هایی که بالاتر از فرمت مورد استفاده برای ذخیره فیلم (برای مثال، ۷۲۰ *۴۸۰ برای DV) هستند، ضرورت ندارند.
دوربین چه برای ثبت ویدئو باشد و چه برای ثبت عکس، درجه وضوح خود CCD مهم‌ترین معیار برای سنجش درجه وضوح دوربین است. درجه وضوح دوربین، گاهی به جای درجه وضوح CCD، بر اساس بزرگ نمایی دیجیتالی بیان می‌شوند. بزرگ‌نمایی دیجیتالی، برای وارد کردن پیکسل‌هایی جدید جهت افزایش اندازه تصویر، نرم افزارهایی را به کار می‌برد و البته نتایج هرگز به پای دقت CCD های با درجه وضوح بالاتر نمی‌رسند. انتخاب دوربین همیشه باید بر اساس درجه وضوح خود CCD باشد. با استفاده از خدمات دیجیتال مارکتینگ شرکت نوکارتو می‌توانید به کسب و کار خود رونق بخشید.

لنزها: درست مانند دوربین‌های عکاسی، کیفیت تصویر تا حد زیادی تحت تأثیر کیفیت لنز است.

کارخانه‌های دوربین‌های با کیفیت‌تر لنزهای فروشندگان بهتر را به کار می‌برند و از طریق به کارگیری اپتیک دوربین به جای نرم افزار ، از نسبت بزرگ‌نمایی بالاتری برخوردار هستند. در واقع، تهیه کنندگان ویدئوی دیجیتال معتقدند که در انتخاب دوربین، اغلب باید از قابلیت بزرگ‌نمایی نرم افزار ای چشم‌پوشی کرد چرا که آن‌ها نسبت به بزرگ‌نمایی اپتیکال نتایج نازل‌تری دارند. علاوه بر این، بزرگ‌نمایی نرم افزار ای را می‌توانیم در طول فرایند ویرایش و در هر زمان که بخواهیم روی کامپیوتر اعمال کنیم.

میکروفون‌ها: محل قرارگیری، نوع، دقت و کیفیت میکروفون برای دریافت دقیق صدا در ویدئوی دیجیتال اهمیت دارد. میکروفون‌ها برای گرفتن صداهای گوناگون متفاوت طراحی شده‌اند. میکروفون‌های همه جهته برای گرفتن طیف گسترده‌ای از صدای پس زمینه بهینه سازی شده‌اند. میکروفون‌های تک جهته برای ضبط صدا از محدوده‌ای در نظر گرفته شده‌اند که کم عرض باشد. میکروفون‌های بزرگ‌نمایی، الگوی برداشت خود را از روی لنزهای بزرگ‌نمایی دوربین برداشته‌اند. در بزرگ‌نمایی عریض، به شکل میکروفونی همه جهته عمل می‌کنند؛ یعنی صدا های محیط را بر می‌دارند. در نسبت‌های بزرگ‌نمایی بسته، در قالب میکروفون‌های تک جهته عمل می‌کنند؛ یعنی بر صدا یی تمرکز می‌کنند که مستقیم در مسیر دوربین باشد. برخی از دوربین‌ها به “نعل” مجهز هستند که میکروفون‌های مختلفی را می‌توان به آن متصل کرد. در برخی از دوربین‌ها میکروفون‌ها را درون قاب دوربین جای داده‌اند که البته احتمال بیشتری برای برداشت سر و صدای دوربین به وجود می‌آورند. به کارگیری هدفون در حین فیلم‌برداری اغلب توصیه می‌شود زیرا تداعی مستقیمی از رضایت بخش بودن کار میکروفون در جریان فیلم برداری ارائه می‌دهد.

رسانه ذخیره سازی: ویدئوی دیجیتال به عنوان یک وسیله نواری شروع به کار کرد و بسیاری از دوربین‌ها، هنوز هم از نوار برای ضبط ویدئو استفاده می‌کنند. نوار همچنین انتخاب مناسبی برای آرشیو کردن ویدئوی منبع و ویدئوی ویرایش شده است. فرمت های نوار از قبیل DV وHDV، انتخاب‌های ارزان و خوبی برای تولید کنندگان چند رسانه ای هستند. نرم افزار ویرایش به سادگی در دسترس است و این فرمت ها تقاضاهای نسبتا متوسطی در پردازنده‌ها دارند. البته، نوار معایبی هم دارد. مهم‌ترین آن‌ها این است که نوار، وسیله‌ای با دستیابی ترتیبی است: برای دستیابی به یک سکانس ویدئو در انتهای یک نوار، باید به طور فیزیکی به آن مکان رفت. به طور مشابه، انتقال ویدئو به دستگاهی دیگر برای ویرایش نیازمند چرخش زمان بری از کل سکانس ضبط شده است. در مقایسه، رسانه نوری از قبیل  DVDهای قابل ضبط شدن و دستگاه های حالت جامد از قبیل حافظه فلش تعبیه شده و کارت‌های حافظه برداشتنی، دستگاه هایی با دستیابی تصادفی هستند. هر بخشی از یک ویدئو می‌تواند با سرعتی یکسان مورد دستیابی قرار گیرد. این رسانه حافظه ویدئوی مبتنی بر فایل، اجازه انتقال خیلی سریع ویدئو به دستگاهی دیگر را میسر می‌سازد.

فرمت فایل: فرمت فایلی که دوربین فیلم‌برداری دیجیتال از آن پشتیبانی می‌کند نیز مهم است. فیلم اولیه منبع نباید خیلی فشرده سازی شده باشد و باید در بالاترین درجه وضوح موجود گرفته شود. تهیه کنندگان ویدئوی رومیزی اغلب فرمت DV را انتخاب می‌کنند زیرا فشرده سازی را در حدود ۵:۱ محدود ساخته، فشرده سازی M – JPEG را به کار گرفته و درجه وضوح نسبتا بالایی (۴۸۰*۷۲۰) دارد. همان‌طور که پیش از این اشاره شد، M – JPEG این مزیت را دارد که تنها فشرده سازی درون فریمی را به کار می‌گیرد؛ مزیت قابل توجهی برای ویدئوی منبعی که به قصد ویرایش تهیه شده است.

حساسیت به نور: دوربین‌ها در توانایی خود برای گرفتن عکس‌های رضایت بخش در شرایط نور کم، با هم فرق دارند. این قابلیت در واحدی به نام لوکس اندازه‌گیری می‌شود. رده‌بندی پایین لوکس نشان می‌دهد که یک دوربین می‌تواند در شرایط نور کم عمل کند. دوربین‌های دستی DV در قابلیت‌های نور کم خود، از حدود ۲ تا ۸ لوکس یا حتی بیشتر، با هم متفاوت هستند. انواع پیش تنظیمات نوردهی خودکار نیز اغلب برای شرایط مختلف نورپردازی وجود دارد (برای مثال، آفتاب، مهتاب، نور افکن یا هنگام غروب). نورپردازی مکمل نیز معمولا می‌تواند به طور مستقیم به دوربین متصل یا از طریق نورافکن‌های مستقل ارائه شود. یک لوکس، نوری است که یک شمع بر سطحی معادل یک متر مربع می‌تاباند. شما می‌توانید با استفاده از پکیج جامع بازاریابی و تبلیغات تخصصی اینستاگرام باعث پیشرفت کسب و کار خود شوید.

برای مطالعه مقاله های دیگر در زمینه‌های مختلف فناوری اطلاعات و ارتباطات اینجا کلیک کنید.