سه بعدی در مدل سازی

( سه بعدی در مدل سازی ) به فرایند ایجاد شئ سه بعدی ، با چرخاندن یک خط دو بعدی روی یک محور تورفتگی گفته می‌شود. برای مثال، برش عمودی یک کاسه یا جام برای نشان دادن حالت سه بعدی شئ، می‌تواند ۳۶۰ درجه چرخانده شود. در پکیج جامع دیجیتال مارکتینگ تخصصی نوکارتو می‌توانید پیرامون موضوع بازاریابی عناصر چند رسانه ای، اطلاعات جامعی را به‌دست بیاورید.

تعریف سطح

مدل سازی ، شکل سه بعدی یک شئ را تعریف می‌کند و نه بافت سطح آن را در تعریف سطح، توسعه دهندگان بافت‌هایی را مشخص می‌کنند که بر سطح مدل اعمال می‌شوند سطوح بر طبق محدوده مواد موجود به عنوان گزینه‌های منو (مانند پارچه، چوب، سنگ، شیشه، فلز و …) تعریف می‌شوند. این سطوح مختلف، تنوع زیادی در رنگ، شفافیت و ایجاد انعکاس‌های مختلف نور دارند. سطوح فلزی، مانند استیل، ممکن است نور زیادی را منعکس کرده، در حالی که شیشه انعکاس کمتری را ایجاد می‌کند. هنرمندان گرافیست، قادرند ظاهر این سطوح را با تغییر خصوصیات آن‌ها مانند رنگ، کدری و انعکاس نور، تغییر دهند. آن سطوح سفارشی می‌توانند به عنوان نقشه های تصویری ایجاد شوند عکس‌ها، ترسیمات یا تصاویر دیگری که به یک شئ منتقل یا نگاشت می‌شوند. عکس‌های اسکن شده ترسیمات تولید شده با برنامه های برداری و نقش بیتی و نقشه‌های ناصاف، تعدادی از محبوب‌ترین منابع برای نقشه های تصویری هستند. نقشه ناصاف یک بافت سه بعدی است که توسط درجات مختلف رنگ ایجاد می‌شود. سایه‌های روشن‌تر، بالاتر و سایه‌های تیره‌تر پایین‌تر به نظر می‌رسند. نقشه های ناصاف به آسانی در برنامه های ویرایش تصویر مانند Photoshop ایجاد می‌شوند. برای مثال، سطح ناهموار یک توپ بسکتبال می‌تواند به عنوان یک نقشه تصویری شبیه سازی شده و سپس به یک کره انتقال داده شود. یکی دیگر از کاربردهای رایج نقشه های تصویری، ایجاد برچسب، لوگو و طرح‌های دیگری است که بر سطوح اشیایی مانند بطری، قوطی کنسرو و جعبه‌ها اعمال می‌شود. بعضی از برنامه ها از فیلم به عنوان یک نقشه تصویری پشتیبانی کرده و این امکان را به سازندگان انیمیشن می‌دهند تا صحنه‌های سه بعدی واقعی را با نگاشت فیلم به دیوارها و کابینت‌های از قبل آماده شده، ایجاد کنند. خدمات تخصصی اینستاگرام اعتبار و تداوم کسب و کارتان را تضمین می‌کند.

صحنه آرایی

در صحنه آرایی ، اشیا مرتب و چیده شده، پس زمینه‌ها معرفی گشته، جلوه‌های محیطی اضافه شده و نورپردازی صحنه ایجاد می‌شود. چیدمان اشیا شامل قرار دادن آن‌ها روی محورهای y x, و z همچنین تراز کردن، گروه‌بندی و لینک کردن آن‌ها است که شبیه ترسیم دو بعدی می‌باشد.
بیشتر جلوه واقعی تصاویر سه بعدی در اثر نمایش صحیح فعل و انفعالات نور همراه با اشیای مختلفی ایجاد می‌شود که صحنه‌ای را خلق می‌کند. این عناصر شامل تعیین نوع نور، جهت نور و رفتار آن هنگام تعامل با شئ می‌شوند. انواع نور عبارتند از: نور چند جهتی که نور را به طور مساوی در جهات مختلف پخش می‌کند (مانند نور خورشید) نور یک جهتی (که نور را از یک جهت خاص پخش می‌کند)، نور نقطه‌ای (که مخروطی از نور را در ناحیه نسبتا کوچکی متمرکز می‌کند) و نور حجمی برای نشان دادن تونل‌هایی از نور از جمله پروژکتورهای فیلم، چراغ‌های خیابان و منابع دیگر. اشکال مختلف نور معمولا می‌توانند برای خصوصیات نور، مانند روشنایی، رنگ و میرایی تنظیم شوند به طوری که شدت نور با دور شدن افت کند. توانایی در کنترل رنگ و شدت نور، به هنرمندان این امکان را می‌دهد تا انواع مختلف منابع نوری طبیعی و مصنوعی را شبیه سازی کنند. نور می‌تواند در هر زاویه و جلوه‌ای به طور مجازی قرار داده شود. برای مثال یکی دیگر از کاربردهای رایج نقشه‌های تصویری، ایجاد برچسب، لوگو و طرح‌های دیگری است که بر سطوح اشیایی مانند بطری، قوطی کنسرو و جعبه‌ها اعمال می‌شود. بعضی از برنامه ها از فیلم به عنوان یک نقشه تصویری پشتیبانی کرده و این امکان را به سازندگان انیمیشن می‌دهند تا صحنه‌های سه بعدی واقعی را با نگاشت فیلم به دیوارها و کابینت‌های از قبل آماده شده، ایجاد کنند. انواع سایه‌ها و حالتی که نور توسط سطوح منعکس یا جذب می‌شود، کنترل داشته باشد. با استفاده از خدمات دیجیتال مارکتینگ شرکت نوکارتو می‌توانید به کسب و کار خود رونق بخشید.

رندرینگ

رندرینگ به فرایند ای گفته می‌شود که از طریق آن کامپیوتر صحنه‌های مشخص شده را ایجاد می‌کند. دو روش اصلی در رندرینگ وجود دارد: پیش رندرینگ و رندرینگ بلادرنگ. پیش رندرینگ برای اغلب تصاویر، انیمیشن‌ها و فیلم‌هایی با تعامل محدود استفاده می‌شود. رندرینگ بلادرنگ برای برنامه های سه بعدی و با تعامل بالا مانند بازی‌های کامپیوتر ای استفاده می‌شود.
رندرینگ همیشه اولین مرحله در ایجاد تصاویر سه بعدی بوده، اما این فرایند یک مرحله حساس در مراحل اولیه می‌باشد. هنرمندان همان‌طور که اشیا را در صحنه قرار می‌دهند، باید زاویه دوربین را تنظیم کنند، بافت اجسام را اضافه کرده، نور را تنظیم نموده و صحنه‌ها را در ذهن خود مجسم کنند. هنرمندان از روش‌های گوناگون رندرینگ برای ایجاد این صحنه‌های آزمایشی استفاده می‌کنند.
رندر کردن سیمی ساده‌ترین تکنیک است. قاب سیمی مجموعه‌ای از خطوطی است که برای تعریف شکل یک شئ بدون تعریف سطح آن استفاده می‌شود. از آن‌جایی که کامپیوتر می‌تواند مدل سیمی را بسیار سریع رسم کند، رندر کردن با این روش برای تست شکل هندسی و قرارگیری شکل، انتخاب مناسبی است.
برای تست جلوه‌های نور، سطوح باید به شکل اضافه شوند. برای ایجاد سطح، یک مدل معمولا شطرنجی می‌شود، یعنی به یک الگوی چند ضلعی شکسته می‌شود. الگوریتم‌های مختلف سایه زنی یا ایجاد کننده سایه ، می‌توانند برای محاسبه مقادیر رنگ پیکسل های تشکیل دهنده این چند ضلعی‌ها استفاده شوند. سایه زن‌های تخت، یک تصویر را نسبتأ سریع رندر کرده، اما این فرایند را با ظاهری دندانه‌دار انجام می‌دهند. سایه زن‌های هموار، تصویری با کیفیت بالا ایجاد کرده، اما این فرایند را با زمان بیشتری انجام داده و اندازه فایل بزرگ‌تری خواهند داشت. ردیابی اشعه با اشعه‌های ردیابی نوری و محاسبه مسیری که با اشیای صحنه تعامل دارد، سطح واقعی‌تری را ایجاد می‌کند. radiosity حتی جلوه واقعی‌تری را در صحنه ایجاد می‌کند. این فرایند با ایجاد تغییرات در تعامل طول موج‌های مختلف نور، حاصل می‌شود. زمانی که نور از یک سطح منعکس می‌شود، مسیر و کیفیت آن تغییر می‌کند. مثلا، نوری که یک شئ آبی را روی سطح سفید آشکار می کند، تابش ضعیف آبی را در کنار همان شئ ایجاد می‌نماید. radiosity برای محاسبه جلوه‌های تابش حرارتی که وظیفه انتقال این رنگ‌ها را بر عهده دارد، از فرمول‌های ریاضی استفاده می‌کند. ردیابی اشعه و radiosity با محاسبات ریاضی نیاز به شکل‌های مختلف رندر کردن دارند. از این روش‌ها گاهی برای تست صحنه‌های خاص استفاده می‌شود، اما بیشتر این روش‌ها اغلب برای فرایند رندر کردن نهایی استفاده می‌شوند.
پس از تست و اصلاح صحنه‌ها، فرایند رندر کردن نهایی اطلاعات سه بعدی را به تصاویر دو بعدی تبدیل کرده و به عنوان تصویر یا فریم در انیمیشن یا فیلم استفاده می‌کند. برنامه های گرافیک سه بعدی ، معمولا امکانات مختلفی را برای کنترل روی فرایند نهایی رندر، در اختیار کاربران قرار می‌دهد.
هدف از ایجاد بسیاری از آثار هنری، ایجاد جلوه‌هایی با ظاهر واقعی می‌باشد، اما روش‌های دیگر رندر، با شبیه سازی نقاشی و کارتون‌های قدیمی نیز وجود دارد. این روش‌های مختلف رندر کردن را موتورهای رندر می‌گویند. هنگامی که موتوری انتخاب می‌شود، کاربر می‌تواند مجموعه‌ای از پارامترهای رندر کردن را کنترل نماید. پارامترهای مهم تصویرسازی واقعی شامل ردیابی اشعه، سایه‌ها، انعکاس، جلوه‌های ناهموار و شفاف شده و جلوه‌های تور نیز شامل نورپردازی غیر مستقیم و مستقیم می‌شود. کاربران می‌توانند از تمام این جلوه ها یا بخشی از آ‌ن‌ها استفاده کرده تا تنظیمات کیفیت را برای آن دسته از جلوه‌های بکار رفته مشخص کنند. هر جلوه به فرایند رندر اضافه می‌شود که در نهایت فرایند رندر، ساعت‌ها به طول می‌انجامد. نیاز به تقویت رندر کردن آزمایشی نمونه‌ها، در توافقات انجام شده لازم به نظر می‌رسد.
گرافیک سه بعدی از خلاقانه‌ترین و چالش برانگیز‌ترین نواحی توسعه چند رسانه ای است. یک هنرمند ماهر، با نرم افزار ها و سخت افزار های قدرتمند می‌تواند آثاری زیبا از جهان اطراف ما را ایجاد کند. این هنرمند می‌تواند جریان بی‌پایانی از ترکیبات خیالی را در جهان ایجاد کند. کاربرد گرافیک سه بعدی را می‌توان در ایجاد تصاویر بی‌حرکت و همچنین ایجاد انیمیشن‌های پیچیده دانست. نرم افزار های سه بعدی برای ایجاد مدل سازی های پیچیده، تعریف سطح، صحنه آرایی و رندر کردن از اهمیت روزافزونی برخوردارند. شما می‌توانید با استفاده از پکیج جامع بازاریابی و تبلیغات تخصصی اینستاگرام باعث پیشرفت کسب و کار خود شوید.

برای مطالعه مقاله های دیگر در زمینه‌های مختلف فناوری اطلاعات و ارتباطات اینجا کلیک کنید.